مدل سازی ایمونوانفورماتیکی، ساخت پلاسمیدهای حامل اپی توپ های ctl ویروس هپاتیت c و بررسی اولیه ایمنی زایی آنها

زمینه و اهداف: تاثیرات سرکوب کنندگی برخی از کلیدی ترین پروتئین های ویروس هپاتیت c بر سیستم ایمنی و جهش سریع ویروس، توجه را به واحدهای ایمونوژن کوچک و پایدار جلب نمود. لذا، واکسن های مولتی اپی توپ به منظور تمرکز پاسخ ایمنی بر این واحدها معرفی شدند. ولی، به دلیل پاسخ ایمنی نسبتاً ضعیف علیه این واکسن ها، افزایش ایمنی زایی نیازمند تمهیدات بیشتری است. این مطالعه با هدف ساخت پلاسمیدهای حامل اپی توپ های ctl ویروس هپاتیت c به روش مدل سازی ایمونوانفورماتیک و تعیین اولیه ایمنی زایی آنها انجام شد. روش بررسی: یک اپی توپ h-2dd و دو اپی توپ hla-a*0201 از نواحی e2، e1 و core در hcv انتخاب شد و با ابزارهای ایمونوانفورماتیک برای بهترین ترادف آنالیز شد. توالی مولتی اپی توپ به روش soeing-pcr ساخته شد و در ناقل pcdna3.1+ کلون گردید. توالی های ارتقاء دهنده padre، سیگنال رتیکولوم آندوپلاسمیک (er signal sequence: erss) و hbsag به انتهای '5 توالی مولتی اپی توپ متصل شد و بیان پلاسمیدها به صورت in-vitro به روش های rt-pcr، دات-بلات، وسترن-بلات و ایمونوفلورسانس بررسی شد. ارزیابی اولیه ایمنی زایی به صورت in-vivo با آزمایش ازدیاد حساسیت تاخیری (delayed type hypersensitivity: dth) انجام شد. نتایج با آزمون های non parametric mann-whitney و anova ارزیابی شدند. یافته ها: نتایج آزمایش های in-vitro، بیان پلاسمیدها را تائید کرد و ارزیابی های اولیه in-vivo، پردازش و عرضه اپی توپ h-2dd را در موش balb/c نشان داد. همچنین در حالیکه اثرات ارتقاء پاسخ برای erss و padre نشان داده شدند، اتصال hbsag تاثیری در افزایش پاسخ نداشت.نتیجه گیری: این مطالعه ارزش پیش بینی های ایمونوانفورماتیک و آزمایش dth را، برای آنالیز اولیه واکسن-های داوطلب مولتی اپی توپی در موش های balb/c، نشان داد. نتایج، تائید کافی برای بررسی بیشتر سازه های طراحی شده را در موش ترانس ژنیک (تراریخته) hla-a2 فراهم می کند.